Άρθρο του Ιγνάτιου Καϊτεζίδη στην Καρφίτσα
Η γνωστή ρήση του θυμόσοφου λαού μας «ήμουν νιος και γέρασα» ισχύει για την περιφερειακή ανάπτυξη που αποτελεί ένα από τα βασικά αιτήματα της φετινής 86ης ΔΕΘ. Μια διοργάνωση που βρίσκει την πατρίδα μας, αλλά και ολόκληρη την ανθρωπότητα μπροστά σε πολύ σοβαρά διλήμματα, αλλά και σε παλιές και νέες αβεβαιότητες. Από τη μια η πανδημία και η ενεργειακή κρίση που προκαλεί ένας πόλεμος στην καρδιά της Ευρώπης και από την άλλη το αίτημα για την ανάπτυξη και την επανεκκίνηση. Την επανεκκίνηση των πάντων.
Περιφερειακή ανάπτυξη, λοιπόν. Σε μια χώρα που συχνά στο παρελθόν έχουμε ζήσει τα πιοπαράλογα πράγματα. Γιατί δυστυχώς αλλιώς αντιλαμβάνονται την Αυτοδιοίκηση οι άνθρωποι της Τοπικής Αυτοδιοίκησης και αλλιώς την αντιλαμβάνεται το Κράτος και η Κεντρική Εξουσία.
Οι δήμοι πάντοτε ζητούσαμε περισσότερες αρμοδιότητες, στο πνεύμα της αποκέντρωσης και της ταχύτερης εξυπηρέτησης των συμπολιτών μας. Θέλαμε να φύγει επιτέλους η αυτοδιοίκηση από τη βαλκανοποίηση και να πετάξει προς μια μεταρρυθμιστική, σύγχρονη, ευρωπαϊκή αυτοδιοίκηση. Αντίθετα το κράτος έβαζε εμπόδια.
Λογική χρειάζεται για την περιφερειακή ανάπτυξη. Και πολιτική τόλμη για να δώσει η κεντρική εξουσία στους δήμους περισσότερες αρμοδιότητες, περισσότερα χρήματα και περισσότερο προσωπικό.
Κι όμως δε συνέβη κάτι τέτοιο. Κατά τη διάρκεια της πρόσφατης κρίσης που ζήσαμε στην πατρίδα μας τα κονδύλια προς την Τοπική Αυτοδιοίκηση μειώθηκαν κατά 60%, ενώ ακόμη και τώρα οι δήμοι δίνουν μάχη για να πετύχουν την ανάπτυξη μέσω προγραμμάτων που ανακοινώνονται και τα οποία συχνά κολλάνε στην εφαρμογή τους.
Προφανώς και υπάρχουν λόγοι για τις καθυστερήσεις: ούτε η πανδημία ήταν μέσα στις προγνώσεις των κυβερνώντων, ούτε η εισβολή της Ρωσίας στην Ουκρανία και η ενεργειακή κρίση που αυτή προκάλεσε.
Όμως μερικά απλά ερωτήματα που θέτω εδώ και χρόνια παραμένουν και σήμερα αναπάντητα. Και φρενάρουν την περιφερειακή ανάπτυξη:
-Υπάρχει λόγος να διατηρούμε τη γραφειοκρατία των πολλών εγκρίσεων από την κεντρική εξουσία που καθυστερούν το έργο της αυτοδιοίκησης;
-Είναι δυνατόν να μεταβάλλονται και να αλλάζουν διαρκώς οι συνθήκες στην Αυτοδιοίκηση ακόμη και του τρόπου εκλογικής ή του εκλογικού συστήματος; Τη μια ο δήμαρχος να εκλέγεται με 42%, την άλλη με 50% και τώρα με 43%; Τη μια να έχουμε σύστημα πλειοψηφικό, την άλλη απλή αναλογική και τώρα πάλι πλειοψηφικό;
-Γιατί φοβάται το κράτος και δεν προχωρά -όπως έχει συμβεί στην Ευρώπη- σε μια γενναία αποκέντρωση, μεταφέροντας στους δήμους ένα κομμάτι των φορολογικών εσόδων;
-Είναι δυνατόν -για να έρθω και στα δικά μας- για ένα αναπτυξιακό άλμα, όπως θα είναι η δημιουργία της μαρίνας στην Πυλαία να απαιτείται η εμπλοκή στο έργο 8 υπουργείων και 32 υπηρεσιών των υπουργείων;
Πραγματικά αναρωτιέμαι τι θα συμβεί όταν αρχίσει να υλοποιείται το οραματικό πρότζεκτ της ανάπλασης του παραλιακού μετώπου της Θεσσαλονίκης και το τι θα αντιμετωπίσουμε στη διάρκεια της υλοποίησής του…
Όμως δε θέλω να μεμψιμοιρώ. Γιατί όντως τα τελευταία χρόνια έγιναν βήματα, όπως η ενίσχυση του «e-κράτους» που ψηφιοποίησε σε χρόνο ρεκόρ πολλές υπηρεσίες, μειώνοντας έτσι τη φυσική επαφή των πολιτών με τις υπηρεσίες, αυτοματοποιώντας και ψηφιοποιώντας διαδικασίες. Εμείς εδώ στον δήμο Πυλαίας-Χορτιάτη έχουμε βραβευθεί για μια σειρά ψηφιακών καινοτομιών που βοηθούν την εξυπηρέτηση του πολίτη και ενισχύουν τη διαφάνεια.
Ταυτόχρονα η χώρα αλλά και η Αυτοδιοίκηση έχουμε μπροστά μας και καινούρια εργαλεία, όπως το Ταμείο Ανάκαμψης, ένα ευρωπαϊκό υπέρ-όπλο που μπορεί να συμβάλει αποφασιστικά στην ανοικοδόμηση μιας πιο πράσινης, πιο ψηφιακής, πιο ανθεκτικής αλλά και πιο ανεκτικής Ελλάδας. Μια Ελλάδας όπου και η περιφερειακή ανάπτυξη δε θα είναι πια ένα σύνθημα, αλλά μια πραγματικότητα.
Εμείς από την πλευρά μας -και ως δήμος Πυλαίας-Χορτιάτη αλλά και ως ΠΕΔ Κεντρικής Μακεδονίας θα συμβάλουμε με κάθε τρόπο σε αυτή τη μεγάλη εθνική προσπάθεια.
Για την επανεκκίνηση της αυτοδιοίκησης. Για μια πιο σύγχρονη Ελλάδα.
